Οι αστρονόμοι μιλάνε για ζωή στον Αρη εδώ και έναν αιώνα, όμως σπανίως με το πλεονέκτημα αξιόπιστων δεδομένων. Το σκηνικό άλλαξε το 2003, με την ανακάλυψη μεθανίου στην ατμόσφαιρα του πλανήτη. Κάποια εξελισσόμενη διαδικασία πρέπει να το αντλεί από το εσωτερικό του, έτσι ώστε να αντισταθμίζεται η σταθερή καταστροφή του από το ηλιακό φως.
Οι ερευνητές έχουν περιορίσει τα πιθανά σενάρια στα εξής δύο: Το πρώτο είναι οι «Αρειανοί» —ειδικότερα, βακτήρια τα οποία εκλύουν μεθάνιο (όπως αυτά που βρίσκονται στον εντερικό σωλήνα των βοοειδών, στη Γη). Το δεύτερο είναι μια αντίδραση του νερού με τα πετρώματα, που αποκαλείται σερπεντινίωση, ίδια με αυτή η οποία συντελείται στις «μαύρες καπνοδόχους» στον πυθμένα των θαλασσών της Γης. Το δεύτερο ενδεχόμενο μοιάζει αποθαρρυντικό, όμως θα συνιστούσε από μόνο του μια εντυπωσιακή ανακάλυψη. Ένα νέος εξερευνητικός «περιηγητής», που προγραμματίζεται να εκτοξευθεί το 2009, πιθανόν να διαλευκάνει το πρόβλημα.
Μια παρόμοια συζήτηση διαμείβεται γύρω από τον Τιτάνα, τον μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου. Το 2005, η διαστημική βολίδα Huygens έδειξε ότι εκεί το μεθάνιο παίζει εν πολλοίς τον ίδιο ρόλο με αυτόν που διαδραματίζει το νερό στη Γη. Το μεθάνιο ίσως προέρχεται από γεωχημικές αντιδράσεις που λαμβάνουν χώρα εντός ενός τεράστιου κρυμμένου ωκεανού.
