|
|
 |
3 μαχ και βάλε
|
|
|
|
|
|
|
Έστω ότι οι υπηρεσίες αντικατασκοπίας μιας «χώρας του Καλού» διαθέτουν αδιαμφισβήτητες ενδείξεις ότι ένας από τους πλέον καταζητούμενους ηγέτες της διεθνούς τρομοκρατίας γευματίζει αυτήν ακριβώς τη στιγμή στο τάδε χωριό μιας «χώρας του Κακού». Ας υποθέσουμε επίσης ότι οι τοπικές πολιτικές συνθήκες απαγορεύουν την κλήση βομβαρδιστικών για την πραγματοποίηση μιας αεροπορικής επιδρομής και ότι το γεύμα πιθανόν θα διαρκέσει λιγότερο από 2 ώρες, χρονικό διάστημα που χρειάζεται ένας πύραυλος αυτοελεγχόμενης πλεύσης τύπου Tomahawk για να φτάσει στο στόχο του από απόσταση 1.000 περίπου χιλιομέτρων ―όση δηλαδή είναι και η εμβέλειά του. Πώς θα αντιδρούσαμε σε μια τέτοια περίπτωση;
Τέτοια τρομολάγνα και πολεμόχαρα σενάρια δεν σπανίζουν σε επιτελεία ενόπλων δυνάμεων και μυστικές υπηρεσίες πολλών κρατών. Και πάντως, τη λύση στο παραπάνω πρόβλημα ευελπιστούν ότι θα δώσει ένας προηγμένος αεριοστρόβιλος ικανός να περιορίσει το «χρόνο προσβολής στόχου» ενός πυραύλου αυτοελεγχόμενης πλεύσης σε μερικές μόνο «δεκάδες λεπτά». Με ένα τέτοιου είδους οπλικό σύστημα, η εξαφάνιση του παραπάνω τρομοκράτη θα μπορεί να γίνει προτού αυτός προχωρήσει καν στο επιδόρπιο.
Τα προβλήματα που συνεπάγονται οι υψηλής κινητικότητας στόχοι άρχισαν να διαφαίνονται κατά τη διάρκεια του πρώτου πολέμου στο Ιράκ, οπότε και οι συμμαχικές δυνάμεις αντιμετώπιζαν δυσκολίες στον εντοπισμό, την παρακολούθηση και την προσβολή των αυτοκινούμενων εκτοξευτήρων πυραύλων Scud. Οι ένοπλες δυνάμεις χωρών όπως η Ρωσία και η Κίνα διαθέτουν υπερηχητικούς πυραύλους αυτοελεγχόμενης πλεύσης οι οποίοι κινούνται με τη βοήθεια αυλωθητών. Σε αντίθεση με τους αεριοστροβίλους, οι αυλωθητές δεν βασίζονται σε πτερωτές για τη συμπίεση του αέρα προκειμένου να επιτευχθεί η ταχεία καύση του καυσίμου, αλλά απλώς «καταπίνουν λαίμαργα» τον εισερχόμενο αέρα καθώς κινούνται με υψηλή ταχύτητα. Οι αυλωθητές ωστόσο καταναλώνουν περισσότερο καύσιμο, έχουν μικρότερη εμβέλεια και δεν μπορούν να αλλάξουν εύκολα ταχύτητα (να αυξήσουν την παραγόμενη ισχύ) όπως οι αεριοστρόβιλοι των πυραύλων αυτοελεγχόμενης πλεύσης των ΗΠΑ. Επιπλέον, οι υπάρχοντες υπερηχητικοί, μεγάλης εμβέλειας πύραυλοι απαιτούν συν τοις άλλοις και την ύπαρξη προωθητήρων για την εκτόξευσή τους.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το Γραφείο Έρευνας του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ αποφάσισε τη συνεργασία με το τμήμα Προηγμένων Προγραμμάτων Ανάπτυξης της Lockheed Martin και τη Liberty Works της Rolls-Royce για την κατασκευή ενός πυραύλου αυτοελεγχόμενης πλεύσης προωθούμενου με αεριοστρόβιλο, ικανό να επιτυγχάνει ταχύτητες 3 μαχ και παραπάνω. (Πάνω από τα 3 μαχ ―δηλαδή 3.675 χιλιόμετρα ανά ώρα στο επίπεδο της θάλασσας― οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στους αεριοστροβίλους αρχίζουν να καταστρέφουν κρίσιμα εξαρτήματά τους.) Ονομάζεται Πρόγραμμα Επαναστατικής Προσέγγισης στις Προσβολές Κρίσιμης Χρονικής Διάρκειας και Μεγάλης Εμβέλειας (RATTLRS), και θα μας προσφέρει πιθανόν «έναν πύραυλο αυτοελεγχόμενης πλεύσης με πολύ μεγαλύτερη επιχειρησιακή ευελιξία και αποτελεσματικότητα σε σχέση με τους προκατόχους του που προωθούνταν από αυλωθητές», δηλώνει ο Craig Johnston, διευθυντής προγραμμάτων στη Lockheed Martin.
Το νέο, μεγάλης εμβέλειας όπλο κρούσης «θα είναι σε θέση να προσαρμόζει τη διαμόρφωση πτήσης του στην εκάστοτε αποστολή του», εξηγεί ο Johnston. Για παράδειγμα, μετά την εκτόξευσή του από ένα αεροσκάφος, σκάφος επιφανείας ή υποβρύχιο, ένας πύραυλος τύπου RATTLRS θα μπορούσε να υπερίπταται γύρω από το στόχο του μέχρι την κατάλληλη στιγμή για την επίθεση. Ή θα μπορούσε να επεκτείνει την εμβέλειά του πετώντας σταθερά και οικονομικά προς τον αντικειμενικό του στόχο σε χαμηλές υπερηχητικές ταχύτητες, εξασφαλίζοντας έτσι καλύτερη αποδοτικότητα καυσίμου, και μετά να εξαπολύει με ακρίβεια τα φονικά μέλη του με υποηχητικές ταχύτητες. Επιχειρώντας ως διατρητικό όπλο για την καταστροφή καταφυγίων, ο συγκεκριμένος πύραυλος θα μπορούσε να επιταχύνει κατά την τελική του προσέγγιση σε ταχύτητες πολλών μαχ.
Ένα ομοίωμα σε φυσικό μέγεθος του συνολικού μήκους 6 περίπου μέτρων πυραύλου RATTLRS μοιάζει πολύ με το αεροδυναμικό κάλυμμα κινητήρα του παροπλισμένου πλέον κατασκοπευτικού αεροπλάνου SR-71 Blackbird της Lockheed, ειδικότερα στο καινοτομικό οξύληκτο κινητό ρύγχος του αεραγωγού και τις εξαιρετικά οπισθοκλινείς πτέρυγές του. Ο Johnston αναγνωρίζει ότι «ο RATTLRS έχει κληρονομήσει πολλά στοιχεία από το SR-71», το οποίο μπορούσε να υπερβεί τα 3 μαχ. Συρόμενο προς τα εμπρός ή πίσω, το ρύγχος μετέβαλε τη γεωμετρία του αεραγωγού του κινητήρα ώστε να μπορεί να απορροφά τα κύματα κρούσης της εισερχόμενης υπερηχητικής ροής αέρα, και έτσι να την επιβραδύνει σε υποηχητικές ταχύτητες, οπότε και η διαχείρισή της καθίστατο ευκολότερη. Ανάλογα δε με τα μαχ, ο αέρας είτε θα παροχετευόταν μακριά είτε θα εγχεόταν στον κινητήρα τού Blackbird.
Ωστόσο, αυτό που δεν διακρίνεται στο διαμέτρου 54 περίπου εκατοστών ομοίωμα είναι το πραγματικό στοιχείο-κλειδί τού RATTLRS, δηλαδή «ο εξαιρετικά συμπαγής και αποδοτικός από πλευράς καυσίμου στροβιλοαντιδραστήρας διπλού ρεύματος YJ102R, ο οποίος παράγει εξαπλάσια ειδική ώση (ώση ανά μονάδα μάζας αναρροφούμενου αέρα) σε σχέση με εκείνη του κινητήρα τού SR-71», δηλώνει ο Bob Duge, διευθυντής τής Liberty Works. Μολονότι οι λεπτομέρειες είναι απόρρητες, ο Duge αποδίδει κατά κύριο λόγο τις υψηλές επιδόσεις του κινητήρα στην υψηλή θερμοκρασία λειτουργίας του, γεγονός που απαιτεί ένα σύστημα «προηγμένης διαχείρισης της θερμότητας» ώστε κρίσιμα μέρη του να διατηρούνται σχετικά ψυχρά. Ο καυστήρας και τα πτερύγια του αεριοστροβίλου στα οποία και αναπτύσσονται πολύ υψηλές θερμοκρασίες κατασκευάζονται από ειδικά θερμοανθεκτικά κράματα, με μυριάδες μικροσκοπικές διόδους ψυκτικού αέρα να τα διατρέχουν.
Ο Johnston αναφέρει ότι το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ σχεδιάζει να δοκιμάσει εν πτήσει έναν πρωτότυπο πύραυλο μέχρι το τέλος τού 2007 και ευελπιστεί ότι πύραυλοι βασιζόμενοι στην τεχνολογία RATTLRS θα μπορούν να χρησιμοποιούνται γύρω στο 2015.
|
|
|
|
|
|
