Οι αστέρες νετρονίων και οι μαύρες τρύπες ενδεχομένως μας φαίνονται φανταστικά, εξωτικά αντικείμενα. Ωστόσο, σύμφωνα με τις αστρονομικές παρατηρήσεις, πρέπει να υπάρχουν σε αφθονία στο Σύμπαν. Οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, εμπνεόμενοι από τη θεωρία της σχετικότητας και τα παράδοξα φαινόμενά της, εμφανίζονται διαρκώς με νέες εξωτικές δημιουργίες, οι οποίες συμφωνούν με τη θεωρία τού Αϊνστάιν άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο.
Στη συνέχεια πρόκειται να μελετήσουμε από κοντά δύο τέτοια φανταστικά επινοήματα: τις σκουληκότρυπες και την πρόωση μέσω χωροχρονικής στρέβλωσης. Κατά πάσα πιθανότητα, κανένα τους δεν πρόκειται να υλοποιηθεί ούτε καν στο απώτερο μέλλον· εντούτοις, η γενική θεωρία της σχετικότητας δεν τα αποκλείει, τουλάχιστον κατ’ αρχήν.
Η γενική θεωρία της σχετικότητας μας επιτρέπει να θέσουμε αξιωματικά ότι υπάρχει ευσταθής σκουληκότρυπα. Οπότε μπορούμε, μέσω των εξισώσεων πεδίου, να υπολογίσουμε ποια είναι η απαιτούμενη κατανομή ύλης η οποία διασφαλίζει την ύπαρξή της. Το αποτέλεσμα όμως ενός τέτοιου υπολογισμού μάς επιφυλάσσει μια δυσάρεστη έκπληξη: απαιτείται ένα εξωτικό είδος ύλης· για την ακρίβεια, ύλη με αρνητική ενέργεια (ή αρνητική μάζα).
Αυτού του είδους η ύλη μάς είναι παντελώς άγνωστη στην καθημερινή μας εμπειρία. Ωστόσο, στην ουσιαστικά ανεξερεύνητη περιοχή όπου η θεωρία της σχετικότητας συναντά την κβαντική θεωρία, αυτό το είδος ύλης προβλέπεται ότι θεωρητικά μπορεί να υπάρχει —δυστυχώς όμως, μόνο σε συνδυασμό με τεράστιες ποσότητες ύλης θετικής ενέργειας. Ακόμη δε και μια μικρή σκουληκότρυπα διαμέτρου 1 μόνο μέτρου χρειάζεται τόση ενέργεια όση ακτινοβολούν 10 δισεκατομμύρια ήλιοι μέσα σε 1 έτος —ούτε λόγος βέβαια να γίνεται για τις τεχνικές δυσκολίες που ανακύπτουν κατά τη μετατροπή τόσο τεράστιων ποσοτήτων ύλης στην απαιτούμενη εκμεταλλεύσιμη μορφή.
