Οι φυσικοί Bruno Rossi και David Hall κατάφεραν το 1941 να επιδείξουν πειραματικά, και με πολύ εντυπωσιακό τρόπο, τις συνέπειες της διαστολής του χρόνου. Γνωρίζουμε ότι, σε υψόμετρο περίπου 10 χιλιομέτρων, η σύγκρουση της κοσμικής ακτινοβολίας με ατομικούς πυρήνες της ατμόσφαιρας έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός συγκεκριμένου είδους στοιχειωδών σωματιδίων, των επονομαζόμενων μιονίων. Αμέσως μετά τη γένεσή τους, τα μιόνια κινούνται προς τη Γη με σχεδόν την ταχύτητα του φωτός. Τα εν λόγω σωματίδια είναι ασταθή και έχουν μέσο χρόνο ζωής ίσο περίπου με 2 εκατομμυριοστά του δευτερολέπτου. Επομένως, θα περίμενε κανείς ότι τα μιόνια θα κατάφερναν κατά μέσον όρο να διανύσουν μόλις 600 μέτρα περίπου προτού διασπαστούν. Ωστόσο, οι Rossi και Hall έδειξαν ότι στη γήινη επιφάνεια καταφτάνει σχετικά μεγάλος αριθμός των συγκεκριμένων σωματιδίων.
